Het is misschien een vreemde insteek, maar als we de ‘Klimaattransitie’ of ‘Energietransitie’ als een behandeling van onze CO2-uitstoot ziekte zien, wat kunnen we dan leren van de aanpak van het huidige COVID-19 virus? Natuurlijk kunnen we dan stil staan bij de vele mensen die in beide gevallen de diagnose en maatregelen aan hun laars lappen, maar dat doen we nu niet. Ook kunnen we stilstaan bij de soms malafide praktijken van personen of organisaties die misbruik willen maken van deze situatie. Denk aan de idiote prijzen voor mondkapjes, om maar een uitwas te noemen. Maar dat doen we niet. Ook kunnen we stil staan bij het gepercipieerde verschil in snelheid van het verloop van deze ramp met COVID-19 en de stijging van CO2 niveaus. Ook dit behandelen we niet. Als laatste geven we aan dat ook het schijnbare verschil tussen wie geraakt worden door COVID-19 (vooral ouderen) versus wie geraakt worden door het niet behalen van de uitstoot-doelen (jongeren en de volgende generaties) hier geen aandacht krijgt.
We willen juist stil staan bij de twee positieve leerpunten. Het eerste leerpunt is daadkracht; als corona zou worden aangepakt als de klimaattransitie, dan zou er nu misschien een corona-akkoord zijn, waarin iedere maatschappelijke organisatie, het bedrijfsleven en de overheid goede intenties uitspreken of beterschap beloven. Gelukkig wordt voor COVID-19 snel gehandeld, door een daadkrachtige, directieve overheid. Kijk bijvoorbeeld naar de snelheid waarmee miljarden worden toegezegd, kijk naar de steun voor ondernemers en burgers. Met een dergelijke financiële injectie zouden de klimaatdoelstellingen van 2025 nu al behaald zijn, mogelijk al meer. Ik zie u denken; Corona is toch veel ingrijpender? Welnu, dat valt zeker te bezien. Kent u bijvoorbeeld de jaarlijkse sterftecijfers door koolmonoxidevergiftiging en de sterftecijfers door fijnstof? Precies..
Het tweede leerpunt is de rol en de positie van de inhoudelijke en onafhankelijke experts, zoals van het RIVM en de zorg als geheel, in samenspraak met de overheid. Zij werken heel hard, onder veel druk, om Nederland gaande te houden en de juiste koers te bepalen. De parallel hier? Stel dat het Corona-beleid uitsluitend wordt bepaald door burgers, om draagvlak te vergroten; of door leveranciers van persoonlijke beschermingsmaterialen, omdat zij moeten weten wat er nodig is; of door farmaceutische reuzen die hun posities graag willen behouden. Dat zou gelukkig onbestaanbaar zijn. Waarom krijgen dan vergelijkbare experts in de klimaat- of energietransitie, zoals netbeheerders en kennisinstellingen, NIET die positie en rol aangemeten? Waarom worden hun adviezen en berekeningen van tafel geveegd? Wat maakt dat ze niet of nauwelijks gehoord worden? Misschien dat de klimaattransitie dan niet eindigt in een ziekbed, maar juist als de zo gewenste groepsimmuniteit. Dat zou Nederland echt weerbaar maken.
We zien uw reacties graag tegemoet.